Die akkerboom voor ons huis is jare der jare gelede deur my Ma geplant. Ek wens sy kon dit nou sien... (miskien kan sy!) Net soos die rose se heel eerste blomme in die nuwe somerseisoen die mooiste is, net so is die éérste groen blare van dié reuse boom. Ek het al verskeie verse oor my boom geskryf, ek het al honderde foto's van my boom geneem. Steeds bly dit nuut, splinternuut en so, so mooi. 'n Erfboom, 'n net buite-my-werfboom. 'n Baie spesiale boom. Drentel ek teen skemer deur die tuin en kyk ek op, kuier my oë oral tussen liggroen en donkergroen, ligbruin en donkerbruin dikker en dunner takke. Dis asof ek wegraak in die wonder daarvan. Kom kyk saam met my:
Erkenning
‘n Nuwe dag haal sag asem deur die oop venster
ver bo hang diamante aan ‘n donker doek
en ek hoor die eerste duiweroep
uit die akkerboom hier voor my huis
dis vroeg -
ons tuin, my man en honde slaap nog
maar my hart bokspring jubelbly
oor goeie, gawe nuus so onverwags gekry –
die lewe is so bittermooi vir my
Elizabeth Kendall ©
Dis somer in Bronkhorstspruit. Om my is die wêreld groen. Die
akkerboom het die mooiste groen rok aangetrek. Smiddae nà half vyf kom lê die
sonstrale warm teen my boom se growwe takke. Duiwe sit knus en koer tussen die
blare. Die klimop rank die voorste muur van ons erf toe, dit rank oor verweerde
houtstompe. Dit klim teen die voorkamer se buitemuur op. Dit klou aan die rooi
bakstene van die outydse vensterbank vas.
Akkerboom.
jou takke strek tot wie-weet-waar
en duisend stories lê
in donker skadu’s opgegaar
sou die somer ooit weer kom
sien ek jou guitig in jou groen rok blom
ek hoor alreeds die duiwe sing:
koe-koer-doek
oor die koelte wat jy bring
jy staan al donkiejare daar,
‘n vashouplek, ‘n steunpilaar,
Ma-se-akkerboom hier voor my huis
by jou is ek vir ewig tuis
Elizabeth Kendall ©
.
